કવિતા – બોખલી ડોશીને ભાવે રે લાડવા

બોખલી ડોશીને ભાવે રે લાડવા, ભાવે કાંઈ લચપચતા પાક

વાદીલી વહુ રાંધે ગુવારના શાક…

બોખલી ડોશીને ભાવે રે લાડવા ભાવે કઈ લચપચતા પાક

વાદીલી વહુ રાંધે ગુવારના શાક…

ડોશી તો પહેલેથી પહોંચેલી માયા ને માથે ઠાકોરજીની છાયા

એક એક પડકારે પાંદડાની જેમ કાંઈ ધ્રુજતા ડોશીના જાયા

આખાએ ફળિયામાં ડોશીના નામની બેઠેલી સજ્જડ બમ ધાક

વાદીલી વહુ રાંધે ગુવારના શાક…

ડોશીને અંતરથી વાલેરો નાનકો ને નાનકા ને વાલેરી ડોશી

નમણી નાગરવેલ ગોતવા દોડાવ્યા ડોશીએ જાણતલ જોશી

કામરૂ દેશથી આણેલી કન્યા તો ડોશીથી અદકી ચાલાક

વાદીલી વહુ રાંધે ગુવારના શાક…

પ્રથમ તો ડોશીની કેડેથી ચાવીનો જુડો ગયો રૂપલીની કેડે

હળવે રહીને પછી ડોશીના તેજ-તાપ બંધાયા પાલવના છેડે

સવા બશેર ઘી ખાધેલી ડોશીને મળતું નથી રે નવટાંક

વાદીલી વહુ રાંધે ગુવારના શાક…

ચમચમતા હથિયારો તળિયે મેલીને પછી પેટીના ઢાંકણા વાખ્યા

નાનેડી વહુને પાસે બેસાડીને સમજણના તેલ-ધૂપ નાખ્યા

એમ કરી ડોશીએ સાચવી લીધા કાંઈ મોટેરા ખોરડાના નાક

નાનેડી વહુ રાંધે કાંઈ લચપચતા પાક

બોખલી ડોશી ને ભાવે રે લાડવા ને ભાવે કાઈ લચપચતા પાક

વાદીલી વહુ રાંધે ગુવારના શાક…

– કવયિત્રી પારુલ ખખ્ખર (જલસો પ્રોડકાસ્ટ)